Allah’ın sevgisi

ALLAH’IN BAĞIŞLAMASI

Allah’ın senin hakkında ne düşündüğünü hiç merak ettin mi? Günahlarımızdan ötürü bizi cezalandıracağını mı düşünüyorsun; yoksa bizi artık umursamadığını mı hissediyorsun? Bir gün Hz. İsa’yı dinlemek için bir sürü günahkâr O’nun etrafında oturup dinliyordu. O anda Mesih bu hikâyeyi anlattı.

Günlerden bir gün… Uzak, çok uzak bir diyarda varlıklı, zengin bir baba vardı. Bu Babanın göz bebeği gibi koruduğu, hiçbir şeyini esirgemediği iki de oğlu vardı. Lakin, bu evlatlardan küçük olanı, bir gün babasına “Baba mirasımdan düşen payımı ver de gidip kendi hayatımı istediğim gibi yaşayayım” dedi. Baba kararlı olan evladına “Dur, gitme!” diyemedi. Mirasını isteyerek, kendisini diri diri mezara koyan evladının ardından, saatlerce baka kaldı.

Babasının parasıyla zengin olan oğul, gittiği yerde hürmetle karşılandı. Hiç tanımadığı insanlar onunla dost oldu. Etrafını kadınlar sardı. “Oh be! Dünya varmış! İşte, istediğim hayat bu!” diyerek gününü gün ediyordu. Her gününü sefahatte geçiren evlat, sonunun ne olacağını bilmeden, günahın şerbetinden kana kana içiyordu.

Hep bu şekilde bir hayat yaşayacağını düşünürken ansızın kıtlık baş gösterdi. Parasız kalan evlat, aç ve sefil bir halde domuzlara çobanlık etmeye başladı. Aklı başına gelen evlat, Babasına geri dönüp “Affet beni! Günahım büyük. Sana layık bir evlat olamasam da en azından kölelerinden biri olayım” demeyi düşündü. Utanç içinde eve yaklaştığında bir de ne görsün? Yollarını gözleyen Baba, kendisini görünce koşup boynuna sarılıyor. “Baba beni affet!” diyecekken Baba, sevinçle “İşte, bakın! Oğlum geldi! İşte benim can parçam kaybolmuştu bulundu, ölmüştü dirildi!” dedi.

Allah’ın bize duyduğu sevgi de bu hikâyeye benzer. Allah bizleri yoktan var edip bu dünyaya gönderdi. Oysa biz Allah’a isyan edip birçok günah işledik, bu yüzden kaybolan oğul gibi, Allah’ın huzuruna çıkmaya korkuyoruz. Ama Allah’ı ne kadar iyi tanımaktayız? Allah’ı, kollarını açıp bizleri bekleyen bir baba gibi bu kadar yakından tanıyabilir miyiz?